Pytasz mnie, jak piszę, co wtedy dzieje się we mnie, co mam w głowie, kiedy wypluwam emocje na te metaforyczne kartki papieru, na arkusze Worda i do okna nowego posta. Patrzysz na mnie i chcesz wiedzieć, jak to jest być mną i czasami spędzać całe kwadranse na patrzeniu przed siebie, z nieobecnym uśmiechem przyklejonym do twarzy. Zastanawiasz się, czemu są momenty, że mam jednocześnie łzy i śmiech w oczach, dlaczego tak bardzo łaknę, czemu tak bardzo się garnę. Zadajesz...
Monumentalna – to określenie przychodzi na myśl na wiele stron przed przewróceniem ostatniej strony nowej powieści Kima Stanleya Robinsona, 2312. Ten uznany twórca naukowej prozy science-fiction zabiera tym razem czytelnika w niesamowitą podróż po znanym nam Układzie Słonecznym i stawia przed nim szereg pytań – nie tylko o przyszłość znanego nam świata oraz gatunku ludzkiego ale i o kondycję człowieka jako takiego. Jaki mamy cel? Dokąd zmierzamy? Czy będziemy w stanie nie zmarnować danych nam szans?...
Nie miałam już dzisiaj pisać. Jest 23.47, jest noc, jest Kraków. A ja jestem zakochana. Przyjechałam kilka godzin temu: w biegu upchnęłam rzeczy w pokoju, bo coś jeszcze było do zrobienia. Miałam wrócić po cichu, zaparzyć herbatę i zwinąć się miękko w kłębek, zostawiając rozpakowywanie na jutro. Bo przecież byłam tak zmęczona. Wciąż jestem. *** Włosy senne senna suknia Lesbia senna Wrzos snu słodko sypie arszenikiem Słuch zasypia głos...
Przeprowadzka już prawie za mną. Przenoszenie pudeł z województwa do województwa nie jest moim ulubionym zajęciem – mówiąc szczerze, nienawidzę tego jak zarazy. Tej przykrej czynności towarzyszy jednak za każdym razem dreszcz podniecenia: oto nadchodzi zmiana. Tym razem to coś więcej – mam wrażenie, jakby przeobrażeniu miało ulec niemal wszystko. Miniony rok był czasem kolizji. Zderzając się, wpływałam na innych i sama też nie pozostałam...
Był taki jeden facet, który miał sporo do powiedzenia o prawie moralnym, ale nie wyjaśnię Wam dokładnie, o co mu chodziło. Głównie dlatego, że kiedy przebijam się przez jego teksty, paruje mi mózg i zawsze kończę ze łzami w oczach, waląc głową o ścianę. Gorzej działa na mnie chyba tylko Heidegger, więc sorry Immanuel, but I Kant. Tak naprawdę, to o tym właśnie miał być ostatni tekst. Mówiąc szczerze, tamten radosny wyziew mojego oczadziałego ostatnio szczęściem umysłu...
Dawno, dawno temu postanowiłam, że chcę być szczęśliwa. Brzmi jak bajka, prawda? Nierealna utopia, dziecięca mrzonka – nazwij to jak chcesz. Nazwy nie mają znaczenia. Znaczenia słów rozmywają się i tracą ostrość, przestają być nośnikami sensów. Nigdy wcześniej nie myślałam w ten sposób. Bo czy można tak naprawdę zdecydować, że od teraz, od tej chwili, będzie mnie już zawsze przepełniać uczucie szczęścia? Czy to naprawdę może działać w ten sposób? Przecież...
Nie chcę niczego żałować - a jeśli już nie będę mieć wyjścia, to chcę, żeby były to błędy, które popelniłam, a nie szanse, których nie...
Ilekroć piszę o muzyce, czuję się trochę niekomfortowo – ostatecznie przecież nie znam się na niej tak, jakbym chciała. Chociaż oczywiście SŁYSZĘ, to nie zawsze jestem w stanie ocenić (i docenić) aspekty techniczne materiału. Poruszam się więc trochę po omacku, największą wagę przykładając do emocji – zarówno tych, jakie album próbuje uchwycić jak i tych, które sama podczas odsłuchu odczuwam. Jak wspominałam ostatnio, pierwszy kontakt z twórczością...
Nie wiem, jak to się stało, że nigdy dotąd nie wpadłam na to, żeby zatytułować tak tekst o serialach. Taka świetna gra słów! Przecież znam wiele tytułów, które bez wątpienia zasługują na miano killerów – roznoszą w pył nudę, pożerają mój wolny czas, kładą do grobu życie towarzyskie, niszczą emocjonalnie. Wiecie, o co chodzi. To się po prostu czuje: czasami wystarczy obejrzeć jeden odcinek i człowiek już wie, że jest pozamiatane, a on sam wpadl...
Prawdziwie dobry serial – parafrazując klasyka – poznajemy nie po tym, jak się zaczyna, ale po tym, jak się kończy. Wiele znaliśmy tytułów, które zapowiadały się na arcydzieła, a kończyły jak 9. sezon Scrubs albo How I Met Yor Mother, którego powolną, pełną potępieńczych wrzasków agonię obecnie obserwujemy. Chociaż dla fana jest to cios w samo serce, lepiej, żeby produkcja kończyła się jak Friends – z powodu fochów i wymagań...
Zawsze czuję dreszcz niepokoju, kiedy ktoś z moich znajomych dochodzi do momentu wypuszczenia swojego nowego dzieła na świat. Nieważne, czy chodzi o książkę, płytę czy sesję zdjęciową, wiem, że istnieje duża szansa na to, że któregoś dnia dostanę linka z pytaniem co o tym myślisz? Nie dlatego, że jestem ekspertem od czegokolwiek, ale wiecie, jak to jest wśród znajomych – z kim innym, oprócz rodziny, mielibyśmy się dzielić swoimi osiągnięciami w pierwszej kolejności? Z jednej strony...
Nie jestem geekiem. Chyba widać. Chociaż mój świat ma dopisek .com, wciąż myślę analogowo. Lubię jednak ułatwiać sobie życie, nie znoszę marnować czasu i energii na idiotyczne czynności – nawet, jeśli zajmują tylko kilka sekund. Przetwarzając potworne ilości danych każdego dnia muszę mieć jakiś system porzadkowania informacji – bez tego dawno zginęłabym w natłoku bitów, słów i obrazów, nie mogąc znaleźć niczego, co dla mnie istotne. Z książkami radzę...
Zawodowo zajmuję się influencer marketingiem, copywritingiem, brandingiem, projektowaniem kreatywnych kampanii reklamych i działań komunikacyjnych oraz PRem. W ciągu ostatnich kilkunastu lat zrealizowałam projekty dla wielu marek z sektorów kultury, mody, usług medycznych, makijażu i pielęgnacji, rozrywki, komunikacji, handlu detalicznego (w tym e-commerce), budownictwa i wykończenia wnętrz.
Szukasz specjalisty, który kompleksowo zajmie się Twoją marką lub pomoże Ci zrealizować skuteczną kampanię wizerunkową lub sprzedażową? Napisz do mnie: info[at]tattwa.pl.
